Oznaczenie zawartości błonnika jest szczególnie ważne w przypadku pasz dla zwierząt. Udział włókien roślinnych ma istotny wpływ na przydatność paszy i zdrowie zwierząt. Ta obszerna analiza odtwarza poszczególne etapy procesu trawienia w żołądku zwierzęcia, co pozwala ocenić wartość paszy na podstawie oznaczonych jakościowo i ilościowo różnych frakcji błonnika.
W zakresie produkcji biogazu wyznacza się frakcje włókniste substratów w fermentorach w celu rozróżnienia zawartych w nich węglowodanów.
Oznaczanie zawartości włókna surowego, ADF, NDF i ADL
W celu oznaczenia poszczególnych frakcji włókien próbki paszy poddaje się działaniu różnych rozpuszczalników. Nierozpuszczoną pozostałość suszy się, waży, a następnie spala. Utrata masy podczas spalania odpowiada zawartości włókna surowego, ADF, NDF lub ADL w próbce.
Włókno surowe odnosi się do frakcji paszy, która nie rozpuszcza się w roztworze kwasu siarkowego i wodorotlenku potasu, takiej jak celuloza, hemiceluloza i lignina.
Frakcja substancji, która nie jest rozpuszczona w kwaśnym roztworze detergentu, nazywana jest ADF (włókno kwasowego detergentu). W przypadku pasz roślinnych zawartość ADF jest wskaźnikiem proporcji substancji zrębowych ściany komórkowej: celulozy, ligniny i związków ligniny-N.
NDF (neutralne włókno detergentowe) odnosi się do frakcji substancji, które nie rozpuszczają się w neutralnym roztworze detergentu. W przypadku pasz roślinnych zawartość NDF jest wskaźnikiem proporcji substancji zrębowych ściany komórkowej: celulozy, ligniny i związków ligniny-N.
Przy oznaczaniu ADL (ligniny kwaśno-detergentowej) jako obróbkę wstępną stosuje się metodę ADF. Składniki celuloza i lignina nie są rozpuszczane w roztworze ADF. Następnie celulozę rozpuszcza się w 72% kwasie siarkowym w celu ekstrakcji surowej ligniny (ADL).
Technologia FIBREBAG
Metoda FibreBag opracowana przez C. Gerhardta znacznie ułatwia rozpuszczanie i filtrowanie składników oraz zapewnia lepsze i bardziej wiarygodne wyniki analiz w porównaniu do klasycznej metody filtracyjnej z wykorzystaniem filtrów i złóż filtracyjnych. Analiza jest zgodna ze standardowymi metodami Weende’a i van Soest’a.
W pełni zautomatyzowana jednostka FIBRETHERM realizuje złożone procesy gotowania, mycia, filtracji i płukania w celu ekstrakcji frakcji włóknistych w samodzielnym systemie dla 12 próbek jednocześnie, wykorzystując zaprogramowane wcześniej metody (w przypadku oznaczania ADL wyłącznie płukanie i filtrowanie) ). Alternatywnie można użyć ręcznego systemu FibreBag w przypadku mniejszych objętości próbek. Dostępne są odpowiednie dokumenty aplikacyjne, które umożliwiają użytkownikom wstępną orientację.